ماییم یا که اوست؟

ما از خداى گم شده‏ایم او به جستجوست‏

چون ما نیازمند و گرفتار آرزوست‏

گاهى به برگ لاله نویسد پیام خویش‏

گاهى درون سینه مرغان به هاى و هوست‏

در نرگس آرمید که ببیند جمال ما

چندان کرشمه‏دان که نگاهش به گفتگوست‏

آه سحرگهى که زند در فراق ما

بیرون و اندرون، زبر و زیر و چارسوست‏

هنگامه بست از پى دیدار خاکى‏ای‏

نظاره را بهانه تماشاى رنگ و بوست‏

پنهان به ذره ذره و ناآشنا هنوز

پیدا چو ماهتاب و به آغوش کاخ و کوست‏

در خاکدان ما گوهر زندگى گم است‏

این گوهرى که گم شده ماییم یا که اوست؟

‌‌‍‹احمد شاملو›