این پست قبلیه منو یاد فیلم نقاب انداخت –البته هنوز به نظرم این دوتا قابل قیاس نیستند- فیلم خیلی جالبی بود بعد از اون خنده ی شیطانی پارسا پیروزفر فک ما هم شروع کرد به راه به راه افتادن. پارسال که دیدمش تا یکی دو روز تو فکرش بودم. توی شرکت به یکی از بچه ها گفتم چه آدمای بد جنسی پیدا می شن! اونم گفت: و چه آدمای ساده ای پیدا می شن! گفتم: این خیلی بی رحمانه است! به نظر من اینطور آدما خیلی گناه کارتر از آدمای ساده ان. گفت: برعکس اگه ساده نبودن، این بلا هم سرشون نمی اومد. و جفتمون ساکت شدیم.

            

بیشتر از آخر فیلم از آخر گفتگومون غافلگیر شدم. یهو احساس کردم تا چه حد دیدگاه آدما متفاوته. و اگه من هم مثل اون فکر می کردم چقدر زندگی "برام" زجرآور می شد.