در هر حرفه ای که هستید نه اجازه دهید به بد بینی های بی حاصل آلوده شوید و نه بگذارید لحظات تاسف بار ، که برای هر ملتی پیش می آید شما را به یاس و نا امیدی بکشاند . در آرامش حاکم بر آزمایشگاه ها و کتابخانه هایتان زندگی کنید . نخست از خود بپرسید برای یادگیری و خود آزمائی چه کرده ام ؟ سپس همچنان که پیشتر می روید ، بپرسید من برای کشورم چه کرده ام ؟ و این پرسش را آنقدر ادامه دهید تا به این احساس شادیبخش و هیجان انگیز برسید که شاید سهم کوچکی در پیشرفت و اعتلای بشریت داشته اید . اما هر پاداشی که زندگی به تلاشهایمان بدهد یا ندهد ، هنگامی که به پایان تلاش هایمان نزدیک می شویم ، هر کداممان باید حق آنرا داشته باشیم که با صدای بلند بگوئیم:
من آنچه در توان داشته ام انجام داده ام
لوئی پاستور1895- 1832
سلام وبلاگ خیلی قشنگی داری بابا کلی حال کردم دمت گرم
سلام
متاسفانه هرچه فکر می کنیم می بینیم که نه برای خودمون کاری کردیم نه برای جامعه . فقط باری بودیم اضافی . همین . و پیان زندگی مون هم جز تاسفی نخواهد بود
نوشته خیلی جالبیه. به این فکر کردم که چقدر لذت بخش که در پایان عمر فکر کنم که همه تلاشم را انجام داده ام ...
واقعا لذت بخشه!